BEN VURULDUM ANNE
Yine bu akşam nöbetteyim anne
Ortalık o kadar karanlık ki göz gözü görmüyor
Ama içimde bir his o gece biliyormusun?
Bir an daldım öyle karanlığa kız kardeşimi görür gibi oldum
Sanki babam'ın göz yaşlarını hissettim yüreğimde
İçim ürperdi birden nöbette bir asker ağlıyordu anne
Oğlun seni özlemişti anne,oğlun sizi özlemişti anne
Bir ihbar aldık o gece toplandık tüm askerler
Gece karanlığında dağlarda o çakalları
Vatanımın toprağına bastığı o ayakları kırmaya gidiyorduk
Ve çatışma başlamıştı o anda
Kaç asker şehit oldu anne dökülüyordu gözlerimden yaşlar
Elini bırakmadım şehitimin gözlerime baktı
O garip bedenini boşluğa bıraktı içim yanıyordu
İçim kanağlıyordu anne
İşte o zaman dahada kızdım birbiri ardına mermileri sallıyordum
Ve birden ahhhhhh
Gözlerim karardı ben vuruldum anne
O an yanımda sen vardın sanki
Kollarına bırakır gibi bıraktım kendimi
Kalk oğlum diye haykırırcasına bağrıyordun
Tuttum ellerini bırakma dedim beni
Ağlama anam sil göz yaşlarını bedenim toprak olsa
Ruhum yanında bedenimi sardığın gibi ruhumuda al kollarına
Baba sensin bu değil mi ? Ben gidiyorum vatan
Nice benler gitti uğruna feda olsun vatan sana
Akar anamın göz yaşları tabutumun başında
Hissettirme anne göz yaşlarını bana
Oğlunun kanı dökülmüş çok mu vatana
Sen dökme göz yaşlarını ağlatma beni ana


          GİDECEĞİM BU ŞEHİRDEN
Bazen yalnız kaldığımda
Üşürüm yokluğunda, sıcaklığını özlerim
Alıp başımı gitmek isterim bu şehirden
Hatıralarından kopamam, vaz geçerim
Gözümden iki damla yaş dökülür de
Kaderime ağlarım.

Bağlanmışım sevdana, bilirmisin
Özlemlerim arkadaş olur bana
Arkadaş olurda kahrederim
Yokluğun zindandır gecelerime
Sabahlarım doğmaz yokluğundan
İsyanlarım kaderime, sevdama
Hatıralarım defter oldu
Sevdam roman

Gideceğim bu şehirden
Alıp başımı gideceğim bilinmeze
Hatıraların bende kalacak, sonsuza
Sevdan sırrım olacak kalbime
Gideceğim 


           BABAM NERDESİN
GÜLMEZ OLDU GÜLEN YÜZÜM,
KONUŞMAZ OLDU TUTULDU DİLİM.
SENSİZ NE GECEM BELLİ NE GÜNEŞİM,
ÖZLEDİM BABAM NERDESİN.

AKAR GÖZYAŞIM IRMAK MİSALİ,
ÇIRPINIR YÜREĞİM KUŞLAR GİBİ.
HASRETİM YAKTI KAVURDU BENLİĞİMİ,
ÖZLEDİM BABAM NERDESİN

BIRAKTIN GİTTİN BENİ BU DÜNYADA,
DİVANE OLDUM DERDİNDEN SIĞINDIM MEVLAMA.
NEYLERSİN BABAM KARA TOPRAĞIN ALTINDA,
ÖZLEDİM BABAM NERDESİN.

DAYANAMAZDIN BABAM BENİM ÜZÜLMEME,
ŞİMDİ BEN NASIL DAYANIRIM SENİN GİDİŞİNE.
KİM SARAR BENİ YAVRUM DİYE,KIZIM DİYE
ÖZLEDİM BABAM NERDESİN.


           
           BEN SOKAK ÇOCUĞUYUM
şu dört direkli köprünün altında
açmışım gözlerimi
sahipsiz
rüzgar sarmış kundağımı
yağmurla beslenmişim

adımı insanlar koymuş
benden habersiz
benimsemişim
serseri derler, hırsız derler
.... derler, anlamam da
alınmam da

hiç fiyakalı dolaşmadım sokaklarda
marka satmadım
gökyüzü yorganım oldu hep
dirseğim yastık
alışkınım; kara, yağmura, soğuğa
üşümem
sıcak dokunur bana

özlemem, hiç tanımadığım hisleri
istemem varlığını bilmediğim şeyleri
kıskanmam hiç kimseyi
özenmem

halbuki bilmez kimse
kendilerinden şanslı olduğumu
daha özgür
ve daha zengin

şu deniz herkesten çok benimdir
arkasındaki orman da
bütün sokaklar benimdir herkesten çok
her simitçi biraz bana çalışır

aslında her çocuktan daha çocuğum
canım hiç sıkılmaz buralarda
en sevdiğim oyundur
köşe kapmaca

yalnız da değilimdir
yüzlerce kardeşim var
benim gibi, bana benzer
kimse ayırt edemez bizi
birbirimizden

geceleri toplanmaya başlarız
el ayak çekildikten sonra
konuşuruz, güleriz, dertleşiriz
biraz farklı olsa da
herkes kadar biz de umut besleriz
hayallerimiz de vardır
ayın dolaştığı yerlerde

herkes kadar okumuşluğum da vardır
her tip insandan bir harf öğrendim
insanları en iyi ben tanırım
okuldan, öğretmenden anlamam ama
bu sokakların mektebini bitirdim
bana lazım olanı öğrendim

herkes kadar insanım da galiba
herkes kadar ben de bazen ağlarım

kafam da var, kalbim de
severim de, düşünürüm de
yalnız ben sokak çocuğuyum
sokaklarda yaşamak tek suçum

bir gün ben de gideceğim buralardan
herkes gibi
yalnız biraz sessizce
kimseler anlamadan

cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek
belki
belediye kaldıracak gürültüsüzce
ağlayanlar olmayacak başucumda
bir hayırsever uğramazsa geçerken
mezarım da çorak kalacak sonunda
benim gibi

içimizden kimin gittiği
fark edilmeden
biri alacaktır yerimi
vakit geçmeden

evet, ben sokak çocuğuyum
bu sokaklarda ne ilk
ne de sonuncuyum